บ้านของฉันเป็นบ้านแบบทาวเฮาส์สองชั้น ขนาดสองห้องนอน สองห้องน้ำ มีพื้นที่จอดรถได้หนึ่งคัน ฉันถือว่าเป็นขนาดกำลังดีสำหรับครอบครัวเล็กๆ ของเรา ซึ่งมีเพียงสามคน พ่อ แม่ ลูก พวกเราย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้เป็นรุ่นแรกๆ เวลานั้นมีคนอยู่เพียงสามหลังจากจำนวนทาวเฮาส์ทั้งหมดสิบสองหลัง ช่วงนั้นบรรยากาศค่อนข้างจะเงียบเหงา แต่หลังจากพวกเราเข้ามาอยู่ได้สามปีก็มีคนย้ายมาอยู่เพิ่มขึ้นๆ กระทั่งตอนนี้ฉันเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสองก็อยู่กันเต็มหมดทั้งสิบสองหลัง เมื่อมีคนอยู่ความคึกคักก็เกิดขึ้น แต่ยังโชคดีที่ทุกๆ บ้านมีหน้าที่การงานดีและรู้จักมารยาทเป็นอย่างดี ไม่มีใครทำความเดือดร้อนให้บ้านใกล้เรือนเคียงเลยสักครั้ง ถึงแม้บางคราวจะมีเสียงดังมาจากการกินเลี้ยงต่างๆ แต่ก็ไม่ได้อยู่ดึกดื่น พอถึงเวลาสมควร งานเลี้ยงก็เลิกรา ส่วนเพื่อนบ้านของเราก็เป็นครอบครัวที่น่ารักมีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกันแถมลูกสาวของเพื่อนบ้านยังเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนของฉันด้วย สองครอบครัวของเราจึงสนิทสนมกัน
วันนี้ พ่อกับแม่ของน้องขวัญ (เพื่อนบ้าน) จะต้องไปช่วยงานขาว-ดำ พ่อกับแม่น้องขวัญไม่ให้น้องขวัญไปด้วย เนื่องจากน้องขวัญค่อนข้างขวัญอ่อน ทุกครั้งที่กลับจากงานขาว-ดำจะเป็นไข้ตลอด คราวนี้น้องขวัญจะต้องอยู่บ้านเพียงลำพัง น้องขวัญจึงส่งไลน์มาหาฉันและบอกว่า น้องขวัญอยู่บ้านคนเดียวรู้สึกเหงา พี่อรมีอะไรแนะนำน้องขวัญให้หายเหงาได้บ้างคะ ฉันก็ตอบกลับพร้อมกับแนะนำเรื่องหนังใหม่ออนไลน์ ซึ่งน้องขวัญค่อนข้างจะสนใจ เพราะมันเป็นสิ่งใหม่ เมื่อฉันแนะนำไปหลายเรื่องที่น่าสนุก น้องขวัญก็จัดการเปิดและขอตัวไปดู ฉันจึงปล่อยให้น้องขวัญไปบันเทิง ตัวเองก็ทำการบ้าน กว่าครึ่งชั่วโมง น้องขวัญได้ไลน์มาหาอีกและพูดคุยเรื่องหนังที่ฉันแนะนำ น้องขวัญบอกว่าสนุกมาก จากนั้น น้องขวัญก็ไปดูต่อ ฉันก็เคลียร์การบ้านต่อ กระทั่งหนึ่งชั่วโมงผ่านไป น้องขวัญได้ไลน์มาหาพร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์ขอบคุณและแนบข้อความขอบคุณในน้ำใจของฉัน ฉันได้ตอบไปเพียงว่า มันเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะเราเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน
จากวันนั้นน้องขวัญก็ไม่ได้ติดต่อมา ฉันเข้าใจว่า น้องขวัญอาจจะยุ่ง ซึ่งเหมือนฉันที่ยุ่งๆ เรื่องเรียนกับกิจกรรม แต่อีกสามวันต่อมาในเวลาเย็น น้องขวัญกับแม่มาหาฉันถึงบ้าน แล้วมอบผลไม้ตะกร้าใหญ่ให้ น้องขวัญบอกว่า น้องขวัญเพิ่งไปบ้านคุณยายที่จันทบุรีก็เลยเอาผลไม้เมืองจันทบุรีมาฝาก เพื่อตอบแทนน้ำใจที่ฉันแนะนำหนังออนไลน์ ฉันดีใจอีกแล้วที่น้องขวัญไม่ลืมฉันและมีน้ำใจเอาของมาให้ ซึ่งเป็นแบบนี้เสมอๆ เหล่านี้ ทำให้ฉันรู้ซึ้งแล้วว่า การมีมิตรย่อมดีกว่ามีศัตรูอย่างแน่นอน ดั่งประโยคหนึ่งที่เคยมีคนบอกไว้ ‘อย่าเป็นศัตรูกับเพื่อนบ้าน เพราะเราอาจจะไม่รู้ว่า สิ่งใดจักเกิดขึ้นกับเราหรือกับบ้านเรา หากเราเป็นมิตรต่อกัน เมื่อมีเกิดอะไรขึ้น เขาก็จะเต็มใจช่วยเหลือเรา หรือถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาก็จะช่วยเป็นหูเป็นตาแทนเรา’ จากประโยคนี้ ฉันเห็นว่า มันควรจะอยู่ในสำนึกของทุกคนผู้อยู่อาศัยในละแวกใกล้เคียงกันและเป็นเพื่อนบ้านกัน